4.6/5 - (14 votes)
Ako u vama postoji želja da tokom sedmice ili vikenda posetite neki od prostora koji su vezani za istorijski važnu ličnost ili događaj, a ujedno iskoristite priliku da pored ovoga obiđete centar grada kako bi upotpunili lep dan, imate na raspolaganju zaista mnogo ideja. Jedno od mesta koje zaslužuje posebnu pažnju, a ujedno je i važno za turizam Beograda je spomen-muzej Ive Andrića koji se nalazi blizu Starog i Novog dvora, ali i Zgrade Narodne skupštine Republike Srbije.
Muzej se nalazi u stambenoj zgradi, i stanu u kojem je živeo od 1958. godine sa svojom suprugom Milicom Babić. Posle njegove smrti 1975. njegov stan postaje muzej koji je uređen kao i drugi svetski muzeji znamenitih ličnosti. U stanu u stambenoj zgradi na Andrićevom vencu br.8 vidi se i istorija tog vremena, pošto su hol stana, salon i radna soba su ostale autentične kakve su bile za njegovog života, dok su dve spavaće sobe preuređene u izložbeni prostor. Odmah pri ulazu, na velikoj karti možete videti i čuti kratke priče o njegovim putovanjima u najveće gradove tog vremena dok je obavljao diplomatske poslove. U glavnoj izložbenoj prostoriji možete videti hronološki njegov put književnika i diplomate. Tu je i prostor u kome možete videti originalno odelo u kome je primio Nobelovu nagradu, kao i mnogobrojna dokumenta, diplome, nagrade, pasoše, ali i samu Nobelovu nagradu za književnost. Pored se nalazi salon sa originalnim nameštajem, kao i radna soba, u kojoj je Ivo Andrić stvarao, a u koju ni za života nije dozvoljavao ulaz, pa to ni dan danas nije dozvoljeno. Ovako interesantan prostor nemaju da ponude posetiocima mnogi gradovi i države sveta, pa možemo reći da muzeji u Beogradu imaju u svojoj ponudi jednu ovako skoro jedinstvenu ponudu, pa vam preporučujemo da ga posetite u slobodno vreme.
Ivo Andrić (1892 – 1975) je rođen u Travniku 1892. godine, a građanin Beograda postaje 1919. godine. Jedan je od najznačajnijih književnika jugoslovenske književnosti koji se školovao u Višegradu, Sarajevu, Zagrebu, Beču i Krakovu, a doktorirao je na Univerzitetu u Gracu. Bio je član Srpske akademije nauka i umetnosti od 1926. godine. Pored književnog rada bavio se i diplomatijom, pa je službovao u mnogim prestonicama poput Rima, Bukurešta, Pariza, Madrida, Brisela, Ženeve i Berlina. U Berlinu je 1939. godine predao akreditive Adolfu Hitleru, a za vreme progona naučnika i umetnika intervenisao je često kod nemačkih vlasti. Dan posle bombardovanja Beograda 1941. godine napušta Berlin u ubrzo dolazi u Beograd gde je živeo izolovano i povučeno, a u tom periodu je i napisao svoja velika dela poput romana „Travnička hronika“, „Na Drini ćuprija“ i „Gospođica“, a koji su objavljeni po završetku Drugog svetskog rata, a ubrzo postaje predsednik Saveza književnika Jugoslavije. 1954. godine objavljuje roman „Prokleta avlija“, a 1958. godine se seli u stan koji je ujedno i tema ovog članka, a kojim se beogradski muzeji jako ponose. 1961. godine dobio je Nobelovu nagradu za književnost „za epsku snagu kojom je oblikovao teme i prikazao sudbine ljudi tokom istorije svoje zemlje”. Nagradu od milion američkih dolara koju je dobio osvajanjem Nobelove nagrade je poklonio za potrebe razvoja bibliotekarstva u Bosni i Hercegovini. Ivo Andrić je preminuo 1975. godine na staroj VMA u Beogradu, a sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.
Kontakt informacije, kao i podaci o radnom vremenu, cenama karata možete pogledati na stranici Muzeja grada Beograda posvećenoj Spomen-muzej Ive Andrića.