Oceni članak
Termin “pravi duh Beograda“ obično je teško rečima objašnjiv, pa kako bi se na slikovitiji način pojasnio zainteresovani se najčešće upućuju u stare beogradske kafane sa živom muzikom. Ali postoje i druga mesta na koja možete odvesti nekoga kako bi video kako žive, rade i komuniciraju ljudi koji žive ovde. Jedna od mesta na kojima je uvek živo i gde se može dobiti jasna vizija o „duhu grada“ su beogradske pijace.
Najveća, ali i jedna od napoznatijih i najstarijih je Kalenić pijaca koja se nalazi na površini trouglastog oblika na Vračaru. Podignuta je davne 1926. godine na Kalenića guvnu, koje predstavlja jednu od zadužbina predratnog bogataša Vlajka Kalenića, koji je imanje zaveštao Beogradu. Razlog za podizanje pijace je bio to što je došlo do naseljavanja ovog dela grada, a tadašnja pijaca Cvetni trg nije imala dovoljno kapaciteta da pokrije potrebe stanovništva. Zbog toga su, sem pijace Kalenić, izgrađene pijace Beograda Zeleneni venac i Jovanova pijaca (koja je srušena 50-ih godina XX veka). Danas predstavlja jednu od napopularnijih pijaca na koju sem stanovnika iz okolni zgrada svraćaju i stanovnici sa ostalih gradskih opština. Prva faza obnove pijace je završena, pa se sad na njoj nalazi veliki broj novih pijačnih tezgi, lokala, kao i bokseva za cveće, tako da deo pijace ka Maksima Gorkog sada jako lepo izgleda pošto se na sve strane nalazi raznobojno cveće. Pijaca je poznata i po dobroj ponudi zdravog voća, povrća, mlečnih proizvoda i meda. Ono što je zanimljivo je da su ovde svi isti. I bogati i siromašni, obrazovani i nepismeni, gospoda iz grada i seljaci sa sela i svi zajedno uživaju u razgovoru prilikom kupovine neretko razmenjujući mišljenja o svim temama koje se tiču svakodnevnog života. Ovu pijacu je jako voleo i poštovao Momo Kapor koji je nju na najbolji mogući opisivao i prenosio na stranice svojih knjiga i slikarska platna, ali i pričajući interesantne priče kako je i mnogi od nas doživljavaju, pa vam preporučujemo da se upoznate sa životom i radom Mome Kapora i njegovim delima.
Sve u svemu i naš savet mi mogao da bude provlačenje između tezgi, kupovina, osmeh, razgovor sa „običnim narodom“ na pijaci Kalenić, a posle pijace neka odredište bude kafana Kalenić preko puta i verovatnije će biti malo jasnije šta je „pravi duh Beograda“.