Konak kneza Miloša

Kada se razmišlja o mestu za izlet i odmor u prirodi, obično se uzima u obzir njegova opremljenost, održavanje travnatih površina, udaljenost od grada i popularnost. Kada o ovome misli nisu brojna beogradska izletišta koja ovo sve ispunjavaju. Sve se svodi na par sređenih mesta gde je priroda Beograda pod kontrolom i to su uglavnom poznate park šume u Beogradu, rečna ostrva ili mesta oko nekoliko jezera. Jedno od najpopularnijih izletišta koja imaju sve uslove za lep dan proveden u zelenilu je Topčider, gde su trava i cveće održavani, postoje klupe, kante, šetališta, restorani, crkve i čuveni konak kneza Miloša bez koga Topčiderski park ne bi bio isti.

Konak kneza Miloša je izgrađen u periodu od 1931. godine do 1934. godine i predstavlja neprocenjivo kulturno nasleđe Beograda i Srbije. Nedugo posle završetka radova je postao rezidencija kneza Miloša koja je premeštena iz zgrade današnjeg Konaka kneginje Ljubice. U pitanju je jedan od poslednjih rezidencijalnih objekata zidanih u stilu kasnoosmanske arhitekture koji su se tada često gradili širom Osmanskog carstva, a koji se ogleda u simetrična organizacija sa holom u centru oko koga su raspoređene sobe, ali i raskošnim slikanim dekoracijama zidova i plafona koja danas predstavljaju posebnu atrakciju. Zgrada ima prizemlje i sprat, a oba hola su proširena divanhanom, odnosno prostorom za prijem. Iako je jasan kasnoosmanski stil gradnje, u unutrašnjosti se ipak može primetiti borba za nezavisnost Srbije, a koja je bila vidljiva u lusterima i fenjerima koji su visili na tavanici, dok su na zidovima bile raspoređene umetničke slike, ogledala i satovi koji su doneti iz evropskih prestonica. Osim svoje velike arhitektonske vrednosti, ima i veliki istorijski značaj pošto se je dugo služio je kao dvor Kneževine Srbije i bio mesto na kome su se odvijali važni politički i društveni događaji. Ovde je zasedala Kneževska skupština, donošene su važne odluke vezane za buduću nezavisnost Srbije, a ovde je 1860. godine preminuo knez Miloš Obrenović. Bio je svedok burnih događaja u vremenima kada je istorija Beograda i Srbije bila vrlo turbulentna, a zbog značaja proglašen je i za spomenik kulture.

Miloš Obrenović (1780-1860) je bio veliki vožd i knez, odnosno veliki vladar u Srbiji u dva navrata, odnosno u periodima od 1815. godine do 1839. godine i od 1858. godine do 1860. godine. Rođen je u okolini Požege i imao teško detinjstvo pošto je rano ostao bez oca. Bavio se trgovinom stokom, ali i čuvao stada od divljih životinja i hajduka pošto je dobro rukovao oružjem. Prvi srpski ustanak je počeo 1804. godine, a Miloš je aktivno učestvovao u velikim borbama, bio i teško ranjen. Oženio se 1806. godine Ljubicom Ljubicom (devojački Vukomanović), a kum na venčanju mu je bio Karađorđe. Posle sloma ustanka 1813. godine bio je jedan od retkih vođa koje su ostale u Srbiji. Bio je amnestiran od Turaka, a gledao je da brani narod gde god je mogao. 1815. godine je podigao Drugi srpski ustanak koji je trajao 4 meseca tokom kojih je pregovarao sa Turcima i uspeo da dogovori sa Ali-pašom mešovitu srpsko-tursku upravu u Beogradskom pašaluku. Uz odličnu diplomatiju i politiku 1830. godine je uspeo da se izbori za sultanov akt o delimičnoj unutrašnjoj samoupravi i slobodnoj školi, takozvani Hatišerif. Za vreme njegove vlasti srpski mladići počinju da uče i pohađaju škole po Evropi, iz koje dolaze lekari i inženjeri i počinje i privredni razvoj Srbije. Nije baš sve teklo glatko, pa pošto je 1838. godine donet još jedan hatišerif sa kojim se on nije slagao, abdicirao je 1839. godine i napustio Srbiju. Posle njega su vladali njegovi sinovi Milan, koji je umro od tuberkuloze posle mesec dana vlasti i Mihailo koji je 1842. godine bio proteran iz Srbije. Tada vlast u Srbiji preuzima dinastija Karađorđević, odnosno Karađorđev sin Aleksandar koji je vladao do 1858. godine kada se u Srbiju vraća Milan Obrenović i ponovo preuzima vlast. Vladao je dugi put dve godine pošto je umro 1860. godine, a sahranjen je u kripti Saborne crkve u Beogradu.

Danas je Konak kneza Miloša deo Istorijskog muzeja Srbije, a posetioci mogu videti stalnu postavku gde su u prizemlju izloženi predmeti i odeća iz vremena vladavine Turske u Srbiji, dok se na drugom spratu nalaze eksponati koji svedoče o evropskom uticaju na život i kulturu u Srbiji. Ispred ovog zdanja se nalazi od najlepših i najstarijih platana u Evropi, koji je zaštićen kao prirodna retkost. Jedan je od najznačajnijih objekata u gradu, sa parkom koji ga okružuje je nezaobilazan deo svih važnijih tura prilikom obilaska grad i samim tim vrlo važan za turizam u Beogradu.